Αποκατάσταση

Το κτίριο αποτελεί σημαντική πολιτιστική κληρονομιά του τόπου, για αυτό και 50 χρόνια μετά την τελευταία κατοίκησή του, αποκαταστάθηκε και επαναχρησιμοποιήθηκε, με ευθύνη του Δήμου Προσοτσάνης και με οικονομική υποστήριξη του Ε.Π. Ευρωπαϊκής Εδαφικής Συνεργασίας «Ελλάδα–Βουλγαρία 2007-2013» INTERREG και ειδικότερα του έργου με τίτλο: “Popularization and Preservation of the Cultural and Historical Heritage, in the Cross-border Region Gotse Delchev – Prosochani”.

Σε κτηματογραφικό διάγραμμα του 1930, το κτίριο αναφέρεται ως ιδιοκτησία του Γεωργίου Τσολάκογλου του Αθανασίου, γαιοκτήμονα και καπνοπαραγωγού.

Το κυρίως κτίσμα είναι διώροφο, πλατυμέτωπο, με χαγιάτι και στέγη και αποτελεί  τμήμα μεγαλύτερης ιδιοκτησίας με βοηθητικά κτίσματα, που βρίσκονται εντός μιας μεγάλης αυλής. Η πρόσβαση στην ιδιοκτησία γινόταν μέσω της ανατολικής εισόδου της αυλής ενώ η είσοδος στο κτίσμα γίνεται μέσω ημιυπαίθριου χώρου-χαγιατιού.

Στην ισόγεια στάθμη ήταν οργανωμένοι οι χώροι των αγροτικών δραστηριοτήτων του νοικοκυριού και χρησιμοποιούνταν κυρίως για την αποθήκευση και επεξεργασία των προιόντων που παρήγαγε η ίδια η οικογένεια, ενώ στον όροφο ήταν οργανωμένοι οι χώροι διημέρευσης της οικογένειας. Στην αγροτική οικιακή οικονομία, οι χώροι του σπιτιού δεν ήταν μονό-λειτουργικοί, αλλά εποχιακά φιλοξενούσαν και άλλες δραστηριότητες.  

Γενικά στοιχεία κατασκευαστικής δομής του κτιρίου

Τα κύρια υλικά δόμησης του κτιρίου είναι η πέτρα και το ξύλο. Οι φέρουσες περιμετρικές τοιχοποιίες του ισογείου τμήματος είναι λιθοδομές, όπως και ο αυλόγυρος της ευρύτερης ιδιοκτησίας. Στον όροφο, από λιθοδομή είναι κατασκευασμένες η βόρεια και η δυτική τοιχοποιία, ενώ όλες οι υπόλοιπες τοιχοποιίες είναι ξυλόπηκτες (μπαγδατί). ΟΙ ξυλόπηκτες τοιχοποιίες αποτελούνται από υποστηλώματα, από ξύλο δρυός, με γέμισμα από ''πλοκαριά'', δηλαδή καλάμια τα οποία πλέκονται αμφίπλευρα, στην ξύλινη υποδομή. Πάνω στο υπόστρωμα της πλοκαριάς είναι εφαρμοσμένο το επίχρισμα, το πηλοκονίαμα.